ارزیابی تحمل برخی از گیاهان زینتی یکساله به غلظت های مختلف بور

سمیت بور از مهمترین اختلالاتی است که می تواند رشد گیاه را در خاک های نواحی خشک و نیمه خشک محدود سازد. با توجه به مسأله کمبود آب در مناطق خشک و نیمه خشک و ضرورت استفاده از پساب های شهری در آبیاری فضای سبز که دارای مقادیر بالای بور می باشند استفاده از گیاهان زینتی با درجه تحمل بیشتر یک راه حل پیشنهادی عملی برای مسأله سمیت می باشد. جهت ارزیابی تحمل برخی از گیاهان زینتی یکساله به غلظت بالای بور آزمایش کامل تصادفی با سه سطح بور ( 0، 15و 30 میلی گرم بر لیتر) در هفت گیاه زینتی ( میمون، سلوی، جعفری، همیشه بهار، پریوش، اطلسی و تاج خروس) همراه با چهار تکرار به مدت سه ماه به اجرا در آمد. نتایج نشان داد که با افزایش سطوح بور وزن تر و خشک بخش هوایی، ریشه و گل در مقایسه با شاهد در هفت نوع گیاه زینتی کاهش یافت. مقدار کلروفیل و کارایی فتوسنتز با افزایش سطوح بور کاهش یافت اما در گیاه میمون کاهش مقدار کلروفیل و کارایی فتوسنتز معنی دار نبود. سمیت بور باعث کاهش سطح برگ و ارتفاع در هفت نوع گیاه شد اما در گیاهان جعفری و همیشه بهار کاهش ارتفاع معنی دار نشد و سطح برگ گیاه تاج خروس در مقایسه با تیمار شاهد معنی دار نشد. سمیت بور همچنین قطر گل یا طول گل آذین را در همه گیاهان کاهش داد اما قطر گل همیشه بهار و طول گل آذین میمون کاهش معنی داری را نشان نداد. غلظت بور در برگ ها با افزایش مقدار بور در محلول غذایی افزایش یافت. گیاهان تاج خروس، سلوی، پریوش و جعفری به ترتیب بیشترین مقدار بور را در برگ انباشته کردند اما علائم سمیت بور در برگ گیاهان سلوی، جعفری و میمون به صورت کلروزه و نکروزه شدن حاشیه برگ ها زودتر و بیشتر مشاهده شد.